نخستین فیلم مستند سینمایی مشترک بین ایران و کره جنوبی با عنوان "سرزمین دیوان" به کارگردانی کمیل سهیلی، فیلمساز مشهدی ساخته و به جشنواره بین المللی "اولجو" آن کشور راه یافت.
پس از آن اتفاق جنجالی طی رویداد اسکار ۲۰۲۲ و سیلی زدن ویل اسمیت به صورت کریس راک، بازیگر فیلم King Richard با انتشار یک بیانیه رسمی از کریس راک و آکادمی و میهمانان دیگر عذرخواهی کرده است.
مدیر پردیس سینمایی گلشن مشهد از مدیران اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی به سبب عدم شرکت هیچ یک از آنان یا نماینده اشان در آیین رونمایی از کتاب "دوریانی که بر سرم افتاد" نوشته امیر مسعود سهیلی در این مجموعه سینمایی گلایه کرد.
شهاب شهرزاد، منتقد سینما در یادداشتی در نقد فیلم «آبادان ۱۱۶۰» نوشت: صداست که مردمان را به ایستادگی در برابر دشمن می‌خواند. صدا، واگویه‌ای از هویتی جمعی‌ست. همگی، در لباس صداست که پژواکِ پایداری این سرزمین‌اند.
سفیر اندونزی در ایران گفت: من امیرمسعود سهیلی، نویسنده کتاب "دوریانی که بر سرم افتاد" را سفیر فرهنگی می دانم و باور دارم که این کتاب رابطه فرهنگی بین دو کشور ایران و اندونزی را بیشتر و آنها را بهم نزدیک تر می کند.
کتاب "دوریانی که بر سرم افتاد" نوشته امیر مسعود سهیلی از فیلمسازان برجسته مشهدی و صاحب رتبه های بین المللی در فیلم کوتاه، طی آیینی با حضور سفیر اندونزی و خانواده هنرمند سهیلی و جمعی از هنرمندان و پیشکسوتان عرصه تئاتر و سینمای خراسان رضوی در محل سالن سینمایی گلشن مشهد رونمایی شد.
مدیر بهره برداری پردیس سینمایی جدید برفی در مشهد، استقبال مردم از فیلمهای نوروزی سال ۱۴۰۱ در این سینما را چندان راضی کننده ندانست و گفت: با این حال با توجه به جدید بودن سینما، به همین قدر استقبال هم قانع هستیم.
پس از گذشت هفته نخست تعطیلات نوروزی سال ۱۴۰۱، فیلم "سگ بند" به کارگردانی مهران احمدی در صدر فروش فیلمهای سینماهای خراسان رضوی قرار گرفت.
"دینامیت" به کارگردانی سید مسعود اطیابی با فروش ۸۹ میلیارد و ۶۱۱ میلیون و ۱۸۰ هزار ریال در ۱۰ هزار و ۷۸۳ سانس، پرفروش ترین فیلم سینماهای خراسان رضوی در سال ۱۴۰۰ بود.
محمدجواد فریدزاده در یادداشتی در سوگ "رضا براهنی" نوشت: بی ذوق جنون، بی همرهی مجنون، بی هم آوازی با مستان نیم شب، بی سردرگمی در صحرای ناپیدا کرانه، بی استغراق در عمق دریای عمیق طوفان زده، بی شعر، شعری که مستان زمزمه می کنند، بی درک کلماتی که پای در زمین و سر در آسمان دارند، بی صعود و معراج از پلکان واژگانی که زمانی سربه راه و عاقل بودند و اکنون زنجیر عقل گسسته و سر به هوای همرهی ملکوتیان،"دستی به جام باده و دستی به زلف یار" .