«حاج قاسم» مثل پسرم بود/ پیمودن ۲ هزار کیلومتر برای مراسم تشییع

عدالت فرزانه کارگردان مستند «اوخشاما» بیان کرد که این فیلم روایت‌گر سوگواری یک مادر پیر برای «حاج قاسم» است. عدالت فرزانه کارگردان مستند «اوخشاما» که در یازدهمین جشنواره فیلم «عمار» حضور دارد، گفت: این مستند درباره مادر پیری از شهرستان مرزی پارس‌آباد است که با شهادت حاج قاسم سلیمانی ناخودآگاه وقتی عکس این شهید را […]


عدالت فرزانه کارگردان مستند «اوخشاما» بیان کرد که این فیلم روایت‌گر سوگواری یک مادر پیر برای «حاج قاسم» است.

عدالت فرزانه کارگردان مستند «اوخشاما» که در یازدهمین جشنواره فیلم «عمار» حضور دارد، گفت: این مستند درباره مادر پیری از شهرستان مرزی پارس‌آباد است که با شهادت حاج قاسم سلیمانی ناخودآگاه وقتی عکس این شهید را در خیابان می‌بیند شروع به اوخشاما می‌کند، اوخشاما نوعی سوگواری است که از سوی مادران شهید در آذربایجان انجام می‌شود. اوخشامای این مادر در اینترنت دست به دست شد و به همین ترتیب ما قصد کردیم که مستندی درباره او بسازیم و دیدیم که او برای تشییع جنازه حاج قاسم به کرمان رفته است به همین ترتیب ما دلدادگی یک مادر پیر را که از یک شهرستان مرزی دو هزار کیلومتر برای تشییع پیکر طی کرده بود، به تصویر کشیدیم.

وی افزود: وقتی با او صحبت می‌کردیم متوجه شدیم پسر او به جبهه رفته و شهید شده، جالب است که او به گونه‌ای در اینجا غریب بود چون خانواده‌اش متعلق به کشور آذربایجان بودند. ضمن اینکه او نام حدود هشتاد شهید را ذکر کرد که به مراسم تشییع پیکر آنها رفته بود چون پیکر هر شهیدی را که می‌آورند احساس می‌کردم پسر من است به طوری که اهالی پارس‌آباد هم می‌گفتند او هر پنجشنبه بر سر مزار شهدای گمنام می‌رود و اوخشاما انجام می‌دهد. این خصوصیات او ما را بیشتر جذب کرد که مستندی درباره این مادر بسازیم.

فرزانه بیان کرد: وقتی با این مادر صحبت می‌کردیم می‌گفت نمی‌دانم چرا حاج قاسم را مانند پسر خودم می‌دانم، می‌گفت حاج قاسم به خاطر خاک این مملکت جانش را فدا کرد و من دلداده این خاک هستم پس وظیفه خودم دانستم که به مراسم تشیع پیکر او بروم البته جالب این است که امسال هم برای سالگرد شهادت او به کرمان رفته بود.

این کارگردان در پایان با اشاره به برگزاری آنلاین «عمار» توضیح داد: برگزاری آنلاین جشنواره باعث می‌شود بچه‌های شهرستان‌ها با آثار مستند بیشتر آشنا شوند، اما نقصی هم دارد صاحبان آثار به طور کامل در جریان کار قرار نمی‌گیرند. وقتی جشنواره به صورت فیزیکی برگزار می‌شود گفتگوهایی بین هنرمندان شکل می‌گیرد و افراد کسب تجربه می‌کنند ولی حالا این امکان نیست ضمن اینکه به دلیل اطلاع‌رسانی ناکافی ما نمی‌توانیم آثار را ببینیم مثلاً وقتی به سایت مراجعه می‌کنیم سردرگم می‌شویم به طوری که حتی نتوانستم مستند خودم را ببینم.