بهنام کامرانی معتقد است باید به هنرهایی توجه کنیم که ما را به اندیشیدن وادار می‌کنند و این نکته در آثار محمدحسین عماد وجود دارد. به گزارش سینما خراسان، نمایشگاه آثار محمدحسین عماد با عنوان «شعاع» که متشکل از ۱۰ اثر از آثار این هنرمند مجسمه‌ساز است، تا ۱۲ دی ماه در گالری آریانا برپا […]
بهنام کامرانی معتقد است باید به هنرهایی توجه کنیم که ما را به اندیشیدن وادار می‌کنند و این نکته در آثار محمدحسین عماد وجود دارد.
به گزارش سینما خراسان، نمایشگاه آثار محمدحسین عماد با عنوان «شعاع» که متشکل از ۱۰ اثر از آثار این هنرمند مجسمه‌ساز است، تا ۱۲ دی ماه در گالری آریانا برپا است. عماد که از پیشگامان هنر مفهومی معاصر ایران محسوب می‌شود هنرمندی است که آثارش موضوع خاصی را دنبال نمی‌کند بلکه بازتاب دهنده دغدغه همیشگی اوست و این دغدغه منجر به خلق آثاری با حجم‌های تو خالی شده است که نگاه را به درون می‌کشد.
محمدحسین عماد اولین نمایشگاه انفرادی‌اش را در سال ۱۳۷۲ برپا کرد و پس از آن نیز به برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی در ایران، فرانسه، کویت، امارات متحده عربی و هند ادامه داد. این هنرمند در دوسالانه چهارم مجسمه‌سازی معاصر ایران (۱۳۸۴)، مجسمه‌ساز برگزیده شد و تندیس دوسالانه چهارم مجسمه‌سازی معاصر ایران را هم از آن خود کرد.
بهنام کامرانی هنرمند نقاش، منتقد و مدرس دانشگاه درباره آثار حجمی محمدحسین عماد در نمایشگاه «شعاع» به سینما خراسان گفت: کارهای محمدحسین عماد خلاقانه و مبتنی بر زندگی‌نامه و نوع تجربیاتی است که او در محل سکونتش اراک داشته است. کاوش هنرمند در خاطره، چوب‌ها و چیزهایی که در کودکی می‌دیده آنها را تبدیل به مجسمه کرده و خیلی هم در این زمینه موفق شده است. عماد از معدود مجسمه‌سازهایی است که کارش در مختصات جهانی است و از ماده استفاده درست می‌کند.
وی بیان کرد: متریال استفاده شده در آثار وی چوب است و کاری را که با چوب به شکل خلاقانه می‌کند، جادویی است، چون شکل دادن چوب به این اشکال بسیار مشکل است. محمدحسین عماد در طی زمان و با دقت نظری که داشت کم‌کم توانست به این سطح کار دست پیدا کند و فکر می‌کنم که استقرار و رابطه مجسمه با سایه و فضا و همینطور تعاملی بودن برخی از مجسمه‌هایش بیننده را وادار می‌کند که به درون مجسمه و حتی به سایه‌ها و نورهایی که وجود دارد، نگاه کند. اینها، مواردی است که در کارهای عماد، خلاقانه و جذاب دنبال می‌شود.
این منتقد هنری در مورد ویژگی‌های یک اثر هنری که ذهن و فکر بیننده را درگیر می‌کند، گفت: اصولاً آثار هنری و تجسمی یک اثر اندیشمندانه است؛ درست است که جنبه زیبایی شناسانه هم وجود دارد ولی در نهایت آن جنبه‌های اندیشمندانه است که خیلی اهمیت دارد. هنر بازاری در سطح متعارف و همچنین هنر عامیانه باید وجود داشته باشند اما باید به آن هنرهایی توجه کنیم که ما را به اندیشیدن وادار می‌کند و این نکته در آثار محمدحسین عماد وجود دارد.
وی درباره تأثیرگذاری آثار محمدحسین عماد توضیح داد: عماد هنرمندی است بدون حاشیه و با درون‌گرایی آثارش را پیش برده و از این طریق نمایشگاه آثارش را ارتقا بخشیده است. این دستاورد بزرگی است که او در آثارش توانسته به آن دست پیدا کند و به همین دلیل است که از هر نسل با آثار او ارتباط برقرار می‌کنند و در مواجه با آن لذت می‌برند. استفاده او از چوب در این شکل در هنر مجسمه‌سازی ایران و جهان خیلی تازگی دارد و فکر می‌کنم که ویژگی‌های منطقه‌ای و ایرانی دارد در عین اینکه آثار او پتانسیل جهانی هم می‌تواند داشته باشد.
کامرانی با تاکید بر اینکه کار هنری آموزش نیست، در مورد ویژگی آثار عماد تصریح کرد: آثار عماد جنبه پرقدرت و تازه‌ای دارند و جهان را برای ما دلپذیرتر می‌کند که باعث فکر کردن به مسائل هستی شناسانه می‌شوند.
وی درباره حمایت سازمان‌های فرهنگی و هنری از هنرهای تجسمی گفت: هنرهای تجسمی چه نقاشی و مجسمه‌سازی در شکل مدیریتی خیلی مورد توجه قرار نمی‌گیرد ولی مجسمه‌های شهری محفلی هستند که نهادهایی چون شهرداری می‌تواند به آن توجه کنند ولی اصولاً مدیریت اقتصادی هنر و تمرکز آن روی حمایت از هنرمندان به خاطر شرایط اقتصادی و مسائل مختلف کمی ضعیف است. در کشورهای دیگر اکثر سازمان‌ها بودجه برای حمایت هنرهای تجسمی، نمایشی و موسیقی دارند اما در ایران این بودجه خیلی کمتر است و اصولاً به هنر به عنوان یک کالای لوکس توجه می‌شود در حالی که این‌طور نیست.
این هنرمند نقاش درباره حمایت‌های دولت یا سازمان‌های هنری از هنرمندان بیان کرد: اصولاً میراث ملی و هنری، در واقع کوزه و کاسه و اینگونه چیزها نیست. به اعتقاد من میراث هنری، هنرمندانی هستند که به خلق کردن مشغولند. دولت موظف است با اختصاص از بودجه‌هایی از این میراث به هر شکل حمایت کند؛ یعنی آثار را خریداری کند و به نمایش بگذارد و محلی برای نمایش آثار ایجاد کند؛ این همان اتفاقی است که در کشورهای پیشرفته نیز می‌افتد.
کامرانی در پایان گفت: کشورها سعی می‌کنند که هنرمندان و نوابغ کشورهای دیگر را جذب کنند و یا به شکلی آثارشان را در فضای هنری خودشان نشان دهند برای اینکه بتوانند فرهنگشان را غنی کنند به همین دلیل خیلی از کشورها مهاجر پذیر هستند و امکانات و سیستم‌های خاصی را برای هنرمندان مهاجر در اختیار قرار می‌دهند یعنی هنرمند مهاجر به عنوان یک متفکر به آنها محسوب می‌شود خب در این شرایط بدیهی است که باید برای هنرمندان فکری کرد چه برای معیشت آنها و چه برای جایی که آنها کار می‌کنند و تسهیلاتی را فراهم کرد که آنها بتوانند بهتر به آفرینش مشغول باشند.
نمایشگاه حجم «شعاع» که متشکل از ۱۰ اثر از آثار این هنرمند مجسمه‌ساز است، تا ۱۲ دی ماه در گالری آریانا برپا است.
Δ